روانشناسی از منظر رویکرد آلمان
تاریخ فکری آلمان در طول یک قرن ، راه را برای علم روانشناسی آزمایشی هموار کرده بود. فیزیولوژی آزمایشی به گونه ای استوار استقرار یافته و تا درجه ای شناخته شده بود که در انگلستان و فرانسه تا بدین حد پیشرفت نکرده بود . آنچه که خلق و خوی آلمانی نامیده می شود با نوع توصیفات و رده بندی های مورد نیاز علوم زیست شناسی ، جانورشناسی ، و فیزیولوژی تناسب داشت. در فرانسه و انگلستان رویکرد قیاسی و ریاضی به علم اولویت داشت ، در حالی که در آلمان ، با تاکید بر گردآوری هشیارانه، کامل ، و دقیق واقعیتهای قابل مشاهده، رویکرد استقرائی پذیرفته شده است.
روانشناسی تجربی در آلمان از سال ۱۸۷۹ یعنی زمانی که ویلهلم وونت اولین دانشگاه رسمی روان شناسی را در لایپزیک (Leipzig) گشود ، آغاز شد. شهرت دائمی و انحصاری وونت در تاریخ روان شناسی نه به خاطر نظام فکری یا نظریه های او که بیشتر به خاطر بنیان گذاری روان شناسی علمی است. او از فلسفه و فیزیولوژی، این علم جدید را که " روان شناسی فیزیولوژیک " می نامند به وجود آورد. توجه وونت بیشتر معطوف به آزمایش در زمینه" آگاهی و هشیاری " شد . نقش وونت به عنوان یک روان شناس تجربی غیر قابل انکار می باشد ودر حقیقت اورا می توان بانی روان شناسی جدید دانست.
تاریخچه دوران شکوفایی روان شناسی تجربی آلمان، بدون در نظر گرفتن مردانی همچون برنتانو، اشتومیف، ابینگ هاوس، کولپه و جی. ای. مولر تاریخچه کاملی نخواهد بود
همزمان با افزایش علاقه به روان شناسی علوم فرهنگی در دهه ۱۹۲۰ علاقه به روان شناسی آزمایشگاهی کاهش یافت و از میزان تاثیر وحمایت علمی نسبت به علم روانشناسی در دانشگاه های آلمان نیز کاسته شد. در سال ۱۹۲۷ گروهی از روانشناسان آلمانی خواستار توجه بیشتر از سوی دانشگاه ها نسبت به روان شناسی شدند .
منبع .سایت پژوهه ( برگرفته از مقاله تاریخچه روانشناسی در جهان) و کتاب روانشناسی نوین از شولتمز و و مقاله ی خرد روانشناسی است در ویکی پدیا
